Σκιές στον φωτεινό κόσμο του φιλελεύθερου ατόμου

Σεμινάριο με τον Γιάννη Δ. Ιωαννίδη

Δευτέρα, 25/11/2019

Είσοδος Ελεύθερη

Η κατάκτηση της «ατομικότητας» είναι η υπέρτατη αξία, για την οποία περηφανεύονται οι μοντέρνες κοινωνίες μας: λέξεις όπως «ατομική πρωτοβουλία», «προσωπική ευτυχία», «ατομικό δικαίωμα…», «ατομική αυτονομία», κ.λπ., αποτελούν τα βασικότερα ίσως σημεία αναφοράς της ύπαρξής μας. Το ερώτημα είναι: Μπορούν τα μοντέρνα ανεξάρτητα άτομα να εμπλέκονται σε δεσμούς που συγκροτούν κοινωνία και όχι απλώς «διϋποκειμενικές» ανταλλαγές; Αναγνωρίζουμε πραγματικά και πρόθυμα μια κοινωνική —κι ακόμα περισσότερο μια πολιτική— διάσταση στην ίδια την πολύτιμη ατομικότητά μας; Ή θεωρούμε ότι διασφαλίζεται επαρκώς από τη σύναψη «κοινωνικών συμβολαίων», την εδραίωση τεχνοσυστημικών διαμεσολαβήσεων και μια «διαδικαστικού» τύπου δημοκρατία; Υπάρχει άραγε περίπτωση αυτή τη διάσταση να την παραγνωρίζουμε τόσο ώστε το κοινωνικό και το πολιτικό να «επιστρέφουν» στη ζωή μας με τη μορφή αποτρόπαιων εκδηλώσεων «μαζικότητας», ή ακόμα και ολοκληρωτισμού; Με εργαλείο την ανάλυση του Γάλλου ανθρωπολόγου Λουί Ντυμόν για τον σύγχρονο «ατομικισμό», θα επιχειρήσουμε να διαλευκάνουμε ορισμένες από τις σκοτεινές πλευρές αυτών των ερωτημάτων.

Shadows in the bright world of the liberal individual man

Seminar with  Yiannis D. Ioannidis

Monday, 25/11/2019

Free Admission

The conquest of “individuality” appears to be the supreme value that our modern societies are proud of. Indeed, words such as “individual initiative”, “personal happiness”, “individual human rights”, “individual autonomy”, etc. are the most important reference points of our existence. The question is: Can modern independent individuals be involved in the bonds that make up a society and not just “inter-subjective” exchanges? Do we really and willingly recognize a social – moreover: a political – dimension to our precious “individuality”? Or do we consider it to be sufficiently secured by the conclusion of “social contracts”, the establishment of technological systems of mediation and a “procedural” democracy? Do we ignore this dimension to such an extend that the social and the political are “returning” to our lives in the form of outrageous totalitarian manifestations? Using as a tool the French anthropologist Louis Dumont‘s analysis of modern “individualism”, we will try to clarify some of the darkest aspects of these questions.